Angela Eberhardt herschreef
de Nederlandse mahjongbijbel
Angela Eberhardt in haar winkel aan de Amsterdamse Damstraat
Voor het enige goede en Nederlandstalige mahjongboek moest je vroeger bij De Aziatische Kunsthandel zijn, in de Amsterdamse Damstraat. Zo’n uitputtend mahjongboek was nergens anders te koop. Angela Eberhardt, die jarenlang de winkel beheerde, heeft er duizenden van verkocht.
Angela merkte dat haar klanten steeds terugkwamen met allerlei vragen over het mahjongspel, omdat ze het boekje van John Lightfeldt niet goed snapten. ‘Te wijdlopend Nederlands’, vond ze. Daarom besloot ze de befaamde mahjongbijbel van een nieuwe ‘vertaling’ te voorzien. Deze versie van ‘Mah-Jongg, het spel van 1000 wonderen’ is nog steeds exclusief te koop bij de Aziatische Kunsthandel, Damstraat 7 te Amsterdam.
Aan het omslag werd niet veel veranderd.
Het titelblad meldt: Bewerkingen en toevoegingen door Angela Eberhardt.
Het pseudoniem van haar oom is verkeerd gespeld en werd John Lightfeeld,
waardoor de grap met de dt verloren ging. De combinatie dt bestaat niet
in het Engels.
Uit het Woord vooraf:
Al meer dan 30 jaar is dit boekje dé richtlijn voor de vele liefhebbers van het Mah-Jonggspel. Het heeft altijd beoogd de (aspirant)spelers zo goed mogelijk te onderrichten in de finesses der spelregels. Niet alleen in het “hoe” van het spel, maar ook in het “waarom”.
Het spel heeft de laatste jaren een ware revolutie meegemaakt. Het eertijds nationale spel van China werd door Mao verboden verklaard, niet alleen om te spelen, maar ook om het te vervaardigen en te exporteren. Vooral Japan, maar ook Taiwan, Hong-Kon en Korea, zagen hierin een gouden kans en stortten zich op de productie van Mah-Jonggspellen. De Amerikanen kregen steeds meer belangstelling voor het spel en binnen een paar jaar werd het óók daar razend populair. Maar Amerikanen moeten nu eenmaal overal een eigen inbreng in hebben en dus zochten ze dan ook naarstig naar nieuwe mogelijkheden.
Daarom is dan ook besloten dit boekje enigzins te herschrijven, met toevoeging van een apart hoofdstuk over de Amerikaanse speelwijze en hier en daar verbeteringen en toevoegingen aan de originele.
Mahjongvirus
Angela Eberhardt heeft haar opa Ferdinand III Eberhardt (1886-1951) niet persoonlijk gekend. Grootvader Ferdinand was eerst kleermaker, maar ging later hij in zaken. Hij handelde in kachels en haarden, werd eigenaar van een veilinghuis, kocht failliete boedels op en werd zodoende ook eigenaar van de Mah-jongg Sales Company, die de Amerikaan Babcock in Nederland was begonnen. Hij bleek niet bestand tegen het mahjongvirus. Hij leerde het ook zijn vier zoons, die voorbestemd waren zijn concern uit te bouwen. En de zoons hebben het op hun beurt hun kinderen geleerd.
Na de dood van Ferdinand III ging de zaak over op zijn zoons. Tegenwoordig zijn het de kleinkinderen die het bedrijf runnen. De familie heeft wel zes vestigingen in de Damstraat. Angela beheerde lange tijd de Aziatische Kunsthandel met het uitgebreide assortiment mahjongspellen en –attributen: ‘We probeerden alles over mahjong te krijgen wat er maar was, omdat wij er zelf ook erg in geïnteresseerd waren. We hadden in de zaak wel dertig verschillende soorten mahjongspellen.’
Lange tijd was de Aziatische Kunsthandel inderdaad het walhalla voor de mahjongliefhebber. Als enige plek in Nederland verkochten ze de Nederlandstalige boekjes va John Lightfeldt, de mahjongbijbel voor de mahjongspeler. Er zijn er duizenden van verkocht; vijf-, zesduizend zeker, schat Angela. Zelf was ze niet erg tevreden over het boekje van haar oom. ‘Te wijdlopend Nederlands met veel bijzinnen.’ Angela besloot het boekje te herschrijven: ‘Ik heb het stapsgewijs opgeschreven, precies zoals je het iemand aanleert’. Ze veranderde veel aan het boekje maar niet de naam van de schrijver. ‘Nee, het is een blijft het boekje van John Lightfeldt.’
Angela: veel veranderd maar het blijft het boek van John Lightfeldt.
