Ons mahjong-enthousiasme werkt kennelijk aanstekelijk in Loon op Zand

In het kleine Brabantse dorp kent iedereen iedereen en als het aan De Vier Winden ligt spelen ze straks allemaal ook hartstochtelijk mahjong.

Wie? (v.l.n.r) Rhea Flohr, Harry de Weert, Peter Flohr, Els van Dijck, Nanny Verheyen en Marijke Plasmeijer. Samen met de afwezige Henny Spijker, Bert Janssen en Lisbeth Waszink vormen ze het vriendenclubje, dat zich De Vier Winden noemt en hartstochtelijk mahjong speelt.

Wie? (v.l.n.r) Rhea Flohr, Harry de Weert, Peter Flohr, Els van Dijck, Nanny Verheyen en Marijke Plasmeijer. Samen met de afwezige Henny Spijker, Bert Janssen en Lisbeth Waszink vormen ze het vriendenclubje, dat zich De Vier Winden noemt en hartstochtelijk mahjong speelt.

Hoe kennen jullie elkaar? Loon op Zand is niet zo groot. Daar kennen ze elkaar bijna allemaal. Els en Harry zijn al jaar en dag bevriend met Peter en Nanny. Dochter Rhea speelt af en toe mee.

Waar? Om de beurt. Vanavond bij Marijke thuis.

Welke frequentie? Iedere zondagavond. We hebben niks met voetbal en het is tegenwoordig wel heel erg makkelijk om niet naar voetbal te kijken. En eens in de maand, op een woensdagavond, hebben we open avond voor het dorp. Dan zitten we in ‘De Kiosk’, het dorpscafé. Er is altijd veel belangstelling. Er is hier zo’n blaadje, ‘Rond de toren’, dat door iedereen wordt gespeld. Als je daar wat in zet, weet iedereen het. De mensen komen zelfs vanuit Kaatsheuvel, Waalwijk en Waspik. Ons enthousiasme werkt kennelijk aanstekelijk want er is nog een groepje ontstaan. Dat speelt eens in de twee weken, gewoon net als wij, als een vriendenclubje.

Sinds wanneer mahjong? Acht jaar geleden maakten Els en Harry een reis door China en kochten er voor een vriend een mahjongspel. Op het allerlaatste moment besloten ze zelf ook zo’n spel te kopen. Van hun vriend en uit een boekje leerden ze de regels. Op de scrabbleclub bleek dat er meer mensen waren die mahjong speelden. Zo ontstond het clubje. Om hun spelinzicht te verbreden, bezochten ze na verloop van tijd een denksportvereniging in Tilburg. Daar waren mensen, die ook mahjong speelden, maar volgens heel andere regels, de Nederlandse toernooiregels. Peter: ‘Wij speelden met bloemen en seizoenen en wij kenden al die speciale spellen niet. Ze haalden ongelooflijke scores, 1000 punten en meer. Daar hadden we nog nooit van gehoord!’

Spelmateriaal? Ze spelen met tweemaal drie spelers aan één lange tafel met daarover een dun tafelkleed. Je moet goed opletten wie van welk drietal wat roept. De spellen zijn van kunststof. Het Chinese spel van Harry en Els is er niet bij. Els: ‘Het is niks bijzonders, hoor: een heel simpel spel zonder cijfers. We hebben die er opgeschreven maar die verdwijnen iedere keer.’ Harry: ‘Ook uit ons geheugen trouwens.’

Competitie? Sinds ze de nieuwe regels volgen, oktober 2003, is er het Rode Boekje. Daarin worden alle standen genoteerd. Nanny verrekent alles en zet de uitslagen op de website: www.flover.nl/mahjong. Het tellen gebeurt nog met de formulieren die in zwang waren voordat telprogramma’s op de computer dat lastige werk overnamen. Er wordt niet om geld gespeeld, maar om de eer en de gezelligheid. Peter: ‘Het wordt je af en toe wel ingepeperd als je verloren hebt, maar verder is er niks aan de hand. De volgende keer ga je met frisse moed weer verder. Dat is het leuke van mahjong: je weet nooit van tevoren wie er gaat winnen.’ Harry voert het klassement aan. Zijn geheim? ‘Geen, gewoon gezond leven. En veel geluk hebben.’

Spelmoment. Peter: ‘Het leuke van mahjong is dat je gigantische blunders kunt maken zonder dat een ander het merkt.’ Rhea en Marijke giechelen. Peter: ‘O wat een sukkel, nu maak ik een geweldige blunder. Ik declareer een kong en vergeet een extra steen te pakken. En die twee gaan zitten giechelen.’ Rhea: ‘Wij keken elkaar alleen maar aan!’ Peter: ‘Ik was met een interview bezig!’ Marijke: ‘Deze blunder merkten de anderen wel!’

Leuk aan mahjong? Al die verschillende mogelijkheden. We zijn spelletjesmensen. Er is enorm veel afwisseling in. En dat je altijd kan winnen, je bent nooit kansloos.

Toernooien? We vonden Rotterdam heel erg leuk. Dat blijft wel op de agenda staan. Maar meer toernooien denken we niet. Misschien gaan we zelf ook wel iets organiseren. Maar dan wel kleinschaliger, hoor.

Uitslag? Rhea wint vet haar tafel, Harry de zijne. De uitslagen worden evenwel niet officieel genoteerd vanwege het interview en een experiment met andere spelregels voor een tafel van drie. Harry blijft zodoende comfortabel aan de leiding in het klassement. Zijn vrouw Els blijft tweede.