Dit spel werd als speelgoed gebruikt.
Ben Weller: Onze ouders kochten op een veiling een mahjongspel. Het is versleten omdat de kinderen het als speelgoed gebruikten, maar volgens mij nog wel heel mooi. Het hout is ebbenhout, de tekeningen zijn prachtig en over het witte gedeelte zijn de meningen verdeeld: wij zeggen visbeen, anderen zeggen bakeliet en iemand suggereerde zelfs ivoor.
Het spel is gekocht in een doos, die uit elkaar lag en de laatjes waren ook gammel. Mijn opa heeft de doos opnieuw beplakt en ook één van de vier laatjes. Kunt u op basis van de foto’s (zie bijlage) iets over dit spel zeggen?
De stenen zijn van hout.
Dr. Mahjong: Je kunt niet te vroeg beginnen met mahjong te spelen, maar natuurlijk niet op deze manier. Respect voor het spelmateriaal moet er altijd zijn en zeker als het een kunstzinnig uitgevoerd mahjongspel betreft. De kinderen hebben er een puinhoop van gemaakt.
Het grappige spelregelboekje is slordig gerestaureerd.
Een mahjongspel is pas begerenswaardig als zowel de speelstenen als de behuizing (uitzonderlijk) fraai zijn. Daarvan is hier helaas geen sprake. Van de doos is geen foto gemaakt, Bens opa heeft die proberen te herstellen door te beplakken. Maar als je het grappige, Franse spelregelboekje ziet, dat kennelijk ook door hem is beplakt, dan zal dat geen schoonheidsprijs verdienen.
De stenen zijn van hout – een goedkoop materiaal. Ik kan niet goed zien of het donkere materiaal inderdaad ebbenhout is. Het witte deel is geen ivoor, zelfs geen been denk ik, maar ook hout. Er zijn fraaie en gedetailleerde afbeeldingen op aangebracht, waardoor ik vermoed dat het hout ook niet al te hard is.
De stenen hebben mooie gedetailleerde afbeeldingen.
Precies zo’n spel ben ik niet eerder tegen gekomen en is waarschijnlijk nooit in Nederland te koop geweest. Als het spelregelboekje altijd bij het spel heeft behoord, dan moet het spel wel uit Frankrijk komen. Maar veel is het niet waard, ook niet voor opa zijn herstelwerkzaamheden begon.
