Sinds 1990 spelen ze iedere zaterdagavond mahjong met elkaar. Het Chinese spel heeft hen tot hechte vrienden gesmeed: de Janssens en de Heijnen.
Wie? (v.l.n.r.) Berry Heijn, Chris Janssen, Eveline Broers en Leni Janssen.
Waar? Om en om. Beide paren wonen in IJsselstein, twintig minuten lopen van elkaar, maar nemen altijd de auto. De kinderen gaan mee als ze bij Chris en Leni spelen. Die kijken dan op de slaapkamer televisie of zitten achter Chris’ computer.
Welke frequentie? Bijna elke zaterdagavond, in ieder geval drie keer per maand. We spreken altijd af dat we het deze keer niet laat maken, maar dat lukt nooit. We proberen altijd een heel spel te spelen.
Hoe kennen jullie elkaar? Via school. In 1990 kwam Eveline werken op de school van Leni. Toen bleek al gauw dat ze beiden mahjong speelden.
Sinds wanneer mahjong? Chris en Leni leerden het in 1971 van hun Indonesische buren en uit boekjes. Later in dienst bedacht Chris een reeks nieuwe regels om het spel nog aantrekkelijker te maken. Die regels gelden nog steeds als hij het met zijn oude dienstmakkers speelt. Mahjong werd echt een verslaving toen de Janssens Eveline en Berry ontmoetten, die een heel simpele variant speelden. Ze pasten hun regels aan elkaar aan. Het waren hele vreemde regels. Toen ze op een toernooi in Houten kwamen, verbaasden ze zich over de ‘rommel’ die ze daar op stok verzamelden. Van slangen en andere limietspellen hadden ze nog nooit gehoord.
Welke variant? Traditioneel mahjong mét gelukstenen (‘Dat vinden we leuker.’) en een aantal nog steeds geldende huisregels. De eerste steen die Oost weglegt mag door Zuid zomaar van tafel gepakt worden. Na een remise wordt ‘gesjoemeld’, zoals Chris de goulash noemt: over en weer worden vier stenen geruild.
Pot? De verliezers betalen aan de pot een halve cent per punt, met een maximum van 5 euro per avond. (Berry: ‘Dat hebben we voor Chris gedaan.’) Als je 6000 punten verliest, betaal je 3 euro; als je 10.000 punten verliest 5 euro. Als er een flinke winnaar is, kan de pot op één avond met 15 euro worden gespekt. De inhoud van de pot wordt besteed aan een avondje uit eten.
Wapenfeiten? We houden geen boekhouding bij. Wel staat er onder de tafel van Chris het record vermeld dat hij ooit behaalde: een score van ruim 16.000 punten. Verder schrijven we niks op. Alleen onder een van de latten hebben we de voorrangregels voor mahjong geschreven, paar-pung-chow. Over die volgorde hebben we altijd ruzie.
Wat is aantrekkelijk aan mahjong? Leni vindt mahjong ‘fascinerend’. De anderen beamen dat volmondig. Ook de gezelligheid staat hoog genoteerd. Ze hebben ook bridge geprobeerd, maar vonden er niets aan. Chris: ‘Ze mochten er niet bij praten’. Het leukste is om thuis te spelen en op enkele toernooien. Leni en Eveline gaan echt om het mahjong, voor de mannen is de sfeer en organisatie ook belangrijk.
Sport verbroedert? Het is niet bij mahjong gebleven. Berry: ‘We zijn niet alleen mahjongvrienden, we delen ook lief en leed’ en houden gezamenlijke vakanties. Chris en Berry delen bovendien een passie voor muziek; Chris is fan van Herman van Veen en Berry van Boudewijn de Groot. Samen gaan ze vaak naar de schouwburg. Berry speelt ook zelf muziek.
Op de computer? Leni en Eveline gebruiken de computer om de EK-regels te oefenen. De mannen hebben geen zin in die regels en daarom zijn de dames aangewezen op de pc.
Uitslag? Om kwart voor een zijn alle winden gespeeld. Leni wint dik met 6300 punten, Berry wordt tweede met 2200. Eveline en Chris verliezen respectievelijk 2000 en 6500 punten en moeten € 1,- en € 3,30 in de pot stoppen. In kas is nu € 143,-.
