Wat doe je als je het geld niet hebt om een mahjongspel te kopen? Je maakt er zelf een – met bescheiden middelen en engelengeduld.
Een meneer uit Eemnes meldde dat hij een oud mahjongspel had, dat van een verre tante was geweest. Hij wilde graag weten wat het waard was. Het standaardantwoord is: wat een gek er voor geeft. Een uurtje later was het spel op de keuring.
Het front van het mahjongspel met het beeldmerk van Babcock.
Je allereerste indruk is positief, vooral door de imposante letters op het schuifdeksel: het beeldmerk van Babcocks Mah-Jongg Company. Maar dan ga je twijfelen, want het kistje is niet van palisander. Waarvan dan wel? Het lijkt wel vurenhout.
Zichtbaar worden vijf laadjes met leeuwenkopjes.
Je trekt het laadje open. Het is echt van vurenhout en het beeldmerk van babcock is geschilderd in gele verf. Vijf laadjes worden zichtbaar. Die zijn ook niet van palisander, maar van hardboard. Koperen leeuwenkopjes dienen als knopjes.
De mahjongstenen worden zichtbaar.
Het blijkt een uniek spel te zijn want het is helemaal zelf gemaakt, van het ladenkistje tot en met de stenen. Dat moet in de jaren vijftig zijn gebeurd, toen er nog schaarste heerste in Nederland en hardboard populair was als timmermateriaal. De verre tante moet iemand geweest zijn met een smalle beurs en zeeën van tijd. Met waar engelengeduld heeft ze van simpele blokjes hout mahjongstenen gemaakt, die er bij een snelle blik fantastisch uitzien.
In het bovenste laadje bevinden zich handgeschreven spelregels. Er was kennelijk zelfs geen geld voor een boekje met spelregels.
Wat het waard is? Niet veel, tien euro misschien. Tenzij je geroerd raakt door dit unieke produkt van huisvlijt, stille armoede en doorzettingsvermogen.
De stenen
De bamboestenen.
De kringenstenen.
De tekenstenen.
De draken, winden en gelukstenen. Om de gelukstenen gemakkelijk te kunnen herkennen werden er namen opgeplakt: lente, zomer, herfst, winter, plumb, orchid, chrysant en bamboe.
